السلام علیک یا صاحب الزمان

امام سجاد(ع) به عنوان بزرگ ترین فرزند امام حسین (ع) یاد می شود،چرا که شاخه های نسل امام حسین علیه السلام به او ختم می شود.
زمانی که اوقات نماز فرامی رسید، لرزه بر اندامش می افتاد ،رنگش به زردی می گرایید،وبه سان شاخه ی درخت خرما می لرزید. هنگامی که وارد عرصه ی نماز می شد،رنگش همواره دگرگون می شد ودرحضور زمامدار جلیل ،همچون یک بنده ی ذلیل بودومانند شخصی نماز می خواند که با دنیا وداع کند.بند بند بدنش ازترس خدا می لرزیدومانند درختی بود که حرکتی نداشته باشدمگر که باد حرکتش داده باشد.زمانی که سجده می نمود،ازسجده های طولانی خود سربرنمی داشت، تا قطرات عرق ازصورتش روان می شدوزمانی که رمضان فرا می رسید،غیر ازدعا، تسبیح،واستغفار،وتکبیر ،سخن دیگری برزبان جاری نمی کرد.کیسه ای از جنس چرم داشت که مقداری از تربت حسین (ع) درآن بود وجز برخاک، برچیز دیگری سجده می کرد.
او آنچنان دل بسته ی قرآن بود که می فرماید:
اگرتمام مردمان دنیا ،درمشرق ومغرب زمین بمیرند ونباشند،تاوقتی قرآن با من باشد،وحشتی به خود راه نمی دهم.
اوزمانی که درنمازش به (مالک یوم الدین)می رسید،آن اندازه تکرارش می کردکه نزدیک بود دارفانی را وداع گوید.هنگام ادای نماز به جاهای سخت وناهموار می رفت وبه نماز می ایستاد وبرزمین سجده می برد.
روزی ازروزها،به کناره ی یکی از کوه های مدینه رفته وروی تخته سنگی سخت وداغ به نماز ایستاده بود.او ازترس خدا به شدت می گریست ،به حدی که وقتی سراز سجده برمی داشت ،براثرکثرت اشک ،چنان بود که گویی درمیان آب فرو رفته وآن گاه بیرون آمده است.

جنابش درعبادت ها ،کوشش فراوان به خرج می داد،به گونه ای که یک باردخترش فاطمه به نزد جابربن عبدالله انصاری آمده وگفت:
ما را بر گردن شما حقی است.یکی از این حق ها این که هرگاه دیدید یکی ازما به خاطر عبادت بسیار،درمعرض خطرقراردارد،به اویادآوری نماییدوبه حفظ جان سفارشش نمایید.اکنون این علی بن حسین (ع)یادگارپدرش حسین بن علی است که براثرفراوانی عبادت ،خودرا درپرتگاهی از یک خطربزرگ وژرف قرارداده است.اززیادت سجده پیشانی وکف دستان وروی زانوهایش پینه بسته وجانش رابه رنجی شدید مبتلا کرده است.
پس جابر به خانه ی امام سجاد آمده وپس از کسب اجازه وارد شد.او آن جناب را درمحراب عبادت یافت ودید زیادت عبادت ،وجودش رافرسوده است.عرض کرد:چه خوب بود اگر برای حفظ جان خود،رنج عبادت را کمتر به خود می چشاندید.امام سجاد درجواب چنین فرمود:
[یاجابر!لاازال علی منحهاج ابوی ،متاسیاًبهما حتی القاماً]
ای جابر!رفتاروسلوک من، همواره همانند رفتار پدرانم است،ومن درهر موضوعی به آنان اقتدا می نمایم،تاروزی که به دیدارشان نائل گردم.
حضورقلب حضرتش به حدی بود که نقل است شیطان رجیم،یک بار به صورت یک مارافعی درمقابلش ظاهرشد،تا وی را ازتوجه خالصانه اش به خدا درنماز باز دارد ولی موفق نشد.
روایت شده:روزی مشغول نماز بود که فرزندش محمد که خردسال بود به درون چاه پرتاب شد،بااین وجود،وبا این که اضطراب فرزندش دراعماق چاه را باگوش خود می شنید،امانمازش را رهاننمود!زمانی که ازنماز فارغ شد،دست خود را به طرف چاه انداخت ودراز کردوپسرش راازچاه بیرون کشید وفرمود:درپیشگاه بزرگی بودم که اگر روی برمی گرداندم ،او نیز از من روی گردانی می کرد.
منبع:زندگی نامه چهارده معصوم نوشته شیخ عباس قمی