السلام علیک یا صاحب الزمان

وظايف و اختيارات رهبر:
1- تعيين سياستهاى كلى نظام جمهورى اسلامى ايران پس از مشورت با مجمع تشخيص مصلحت نظام.
2- نظارت بر حسن اجراى سياستهاى كلى نظام.
3- فرمان همه‏پرسى.
4- فرماندهى كل نيروهاى مسلح.
5- اعلام جنگ و صلح و بسيج نيروها.
6- نصب و عزل و قبول استعفاى:
الف‌- فقهاى شوراى نگهبان.
ب‌- عاليترين مقام قوه قضائيه.
ج‌- رئيس سازمان صدا و سيماى جمهورى اسلامى ايران.
د‌- رئيس ستاد مشترك.
ه‌- فرمانده كل سپاه پاسداران انقلاب اسلامى.
و‌- فرماندهان عالى نيروهاى نظامى و انتظامى.
7- حل اختلاف و تنظيم روابط قواى سه گانه.
8- حل معضلات نظام كه از طرق عادى قابل حل نيست، از طريق مجمع تشخيص مصلحت نظام.
9- امضاى حكم رياست جمهورى پس از انتخاب مردم ـ صلاحيت داوطلبان رياست جمهورى از جهت دارا بودن شرايطى كه در اين قانون مى‌آيد، بايد قبل از انتخابات به تأييد شوراى نگهبان و در دوره اول به تأييد رهبرى برسد.
10- عزل رئيس جمهور با در نظر گرفتن مصالح كشور پس از حكم ديوان عالى كشور به تخلف وى از وظايف قانونى، يا رأى مجلس شوراى اسلامى به عدم كفايت وى بر اساس اصل هشتاد و نهم.
11- عفو يا تخفيف مجازات محكومين در حدود موازين اسلامى پس از پيشنهاد رئيس قوه قضائيه.
رهبر مى‌تواند بعضى از وظايف و اختيارات خود را به شخص ديگرى تفويض كند.

معنای رحمانیت خداوند:
خداوند در آخر سوره الرحمن می فرماید: «تبارک اسم ربک ذی الجلال و الاکرام؛ مبارک است و پر برکت است نام پروردگارت آن نام پر جلال و صاحب جلالت و صاحب اکرام، که می گویند اشاره به همان نام “الرحمن'’ است که سوره با آن شروع شده است. سوره با کلمه ‘’الرحمن'’ شروع شد و با توصیف ‘’الرحمن'’ با جمله «تبارک اسم ربک ذی الجلال و الاکرام» خاتمه پیدا می کند اشاره به اینکه آنچه که در عالم به وجود آمده است از اول عالم تا آخر عالم، دنیا و آخرت، تمام اینها به اسم ‘’رحمن'’ به وجود آمده است. می گویند: «ظهر الوجود ببسم الله الرحمن الرحیم». اصلا ‘’رحمن'’ یعنی رحمت عامه پروردگار، یعنی خلقت، اساس خلقت. رحمن یعنی خدای خالق، یعنی خدای خالقی که خلقتش بر اساس رحمت و جود و رساندن فیض است و هر موجودی آن فیضی را که لایق است دریافت می کند. ما اگر بگوییم ‘’خدا خالق است'’ یک معنا و مفهوم را گفته ایم یعنی همین مقدار فهمانده ایم که خداوند ایجاد کننده اشیاء است، ولی آیا این ایجاد بر اساس فیض و رحمت است یا بر اساس دیگری، این را دیگر کلمه ‘’خالق'’ نمی فهماند، ولی وقتی که میگوییم ‘’رحمن'’ یعنی افاضه کننده جود و رحمت خودش. وقتی می گوییم ‘’رحمن'’ یعنی سراسر خلقت مساوی است با سراسر رحمت، و حتی آنجایی هم که عذاب هست، خود عذاب از یک جنبه دیگر - لااقل از این جنبه که ما نظام کل را در نظر بگیریم در نظام کل - باز نوعی رحمت است. می گوید: «تبارک اسم ربک» مبارک باد، افزون باد آن نام پروردگارت، آن نامی که صاحب جلال و اکرام است. گفتیم ‘’جلال'’ یعنی اجل شأنا است، منزه از نقص است، به اصطلاح صفت سلبی است. ‘’اکرام'’ یعنی پر از کرامت است، پرا از جمال است «ذی الجلال و الاکرام» صاحب جلال و جمال بودن، یعنی از نقصها منزه بودن و به کمالها متصف بودن، که جمع میان صفات سلبیه و صفات ثبوتیه هر دو در این جمله شده است.

صفات جمال (ثبوتی) و جلال (سلبی)
«صفات جمال» یا «صفات ثبوتی» صفاتی‌ هستند كه بر وجود كمالی در خداوند دلالت می‌كنند و از ثبوت واقعیتی در ذات الهی حكایت می­كنند؛ مانند علم، قدرت ، خلق، رزق و… «صفات جلال» یا «صفات سلبی» صفاتی هستند كه چون بر نقصان و فقدان كمال دلالت می‌كنند؛ از خداوند سلب می‌شوند. مانند تركیب، جسمانیت، مكان­دار بودن، جهت­دار بودن، ظلم، عبث و غیره.[1] حقیقت صفت سلبی، عبارت است از «سلب نوعی نقص» و سلب سلب، كمال است و چون نفی نفی، نوعی اثبات است صفات سلبی نیز در نهایت از كمال ذات خداوند پرده برمی‌دارند، مانند متحرك بودن خداوند. متحرك بودن یك موجود حاكی از نقص آن است، زیرا حركت بدین معناست كه شی متحرك ابتدا فاقد كمال خاصی است و پس از حركت به آن كمال می‌رسد. بدیهی است كه چنین معنایی با وجوب وجود و كمال مطلق بودن خداوند ناسازگار است از این رو باید آن را از ذات الهی سلب كرد، لیكن این سلب؛ یعنی، نفی حركت، در نهایت به اثبات نوعی كمال برای خداوند بازمی‌گردد، زیرا نفی نقص چیزی جز اثبات كمال نیست.[2] به بیان دیگری می‌توان گفت خداوند فقط یك صفت ثبوتی دارد و آن دارابودن هر نوع كمال است و یك وصف سلبی دارد كه آن پیراسته بودن از هر عیب و نقصی است. زیرا هر نوع كمالی كه تصور شود برای ذات او ثابت است و آنچه به عنوان صفات در كتابهای كلامی نام می‌برند (مانند علم، قدرت و حیات، اراده و ادراك، قدیم و ازلی و…) برای نشان دادن اصول صفات كمال است كه كمالات دیگر را از روی مقایسه با آنها بر ذات خدا ثابت بدانیم والّا صفات ثبوتی خداوند بیش از این صفات مذكور هشتگانه است مانند، حكیم، غنی، عظیم، رفیع، حق، عزیز و.. و هر كدام از اینها نیز مایه كمال و موجب جمال است. عین این بیان درباره صفات سلبی نیز جریان دارد.[3]
در اینجا شاید این سئوال ایجاد شود كه اگر مفاد صفات سلبی سرانجام به اثبات نوعی كمال باز می­گردد، چرا كمال مزبور را مستقیما و در قالب یك صفت ثبوتی اظهار نمی­كنیم و با در میان آوردن یك مفهوم حاكی از نقص و سپس سلب آن مفهوم، مسیر كوتاه خود را طولانی و مطلب ساده­ای را پیچیده می­كنیم.
در پاسخ به این پرسش می­توان گفت: حق آن است كه همواره هر صفت سلبی، ملازم با یك صفت ثبوتی است، ولی گاه مفهوم سلبی به گونه­ای است كه در مقایسه با مفهوم ثبوتی ملازم با آن، برای اذهان عموم مردم مانوستر و در كاربردهای عمومی زبان، رواج بیشتری دارد، برای مثال سلب جسمانیت یا مادیت ملازم با وصف تجرد است، ولی آشنایی اذهان عمومی با مفهوم «جسمانی بودن» یا «مادی بودن» بسیار بیش از آشنایی با مفهوم «تجرد» است.

در حالیکه دنیا هنوز از شوک و اندوه کشته شدن بیش از 2000 زائر در منا خارج نشده، شبکه «بی.بی.سی» مصاحبه‌هایی کوتاه از برخی حاضرین در صحنه این فاجعه انسانی منتشر کرده است.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، فاجعه غم‌انگیز کشته شدن حداقل 2000 نفر در سرزمین منا شوک عظیمی به رسانه‌های سراسر جهان به ویژه کشورهای مسلمان وارد کرده است. در گزارش اخیری که «بی.سی.سی» منتشر کرده، روایت برخی از حجاجی که در زمان وقوع حادثه در منا حضور داشتند را مرور می‌کنیم.
«بشیر سعاد عبداللهی»: تا جایی که چشم کار می‌کرد، جسد بود
«جایی که من ایستاده بودم، مرکز منطقه منا بود. می‌توانستم اجساد مردگان را در پارچه‌های سفید ببینم. پلیس آن منطقه را مسدود کرد و من نمی‌توانستم آن‌ها را بشمارم، اما تا آن‌جایی که چشمم می‌توانست ببیند اجساد مرده‌ها افتاده‌ بود.
اطراف این ناحیه خویشان برخی از این اجساد به عزاداری و سوگواری می‌پردازند. برخی از زائران دیگر که در چادر هستند هم برای دیدن اجساد به این منطقه می‌آیند و با آن‌ها همدردی می‌کنند. نیروهای پلیس جلوی مردم را می‌گیرند تا وارد این منطقه نشوند و آمبولانس‌ها هم در حال رفت‌وآمد هستند. چون به این منطقه دسترسی نداریم، نمی‌دانیم آمبولانس‌ها دقیقا چه می‌کنند…

مادامی که سیب باچوب باریکش به درخت متصل است همه ی عوامل درجهت رشدش در تلاش اند 

باد باعث طراوتش میشود 

آب باعث رشدش میشود 

وآفتاب پختگی و کمال میبخشد 

اما …

به محض منقطع شدن از درخت و جدایی ازاصل 

آب باعث گندیدگی 

باد باعث پلاسیدگی 

وآفتاب باعث پوسیدگی و ازبین رفتن طراوتش میشود.

برای ماانسان ها دوری ازخدا همچون شاخه ی شکسته است…